Daniel: ‘Iedereen verdient een menswaardig bestaan.’

'Ik heb jaren in het buitenland gewoond en vloog als steward de wereld over. Leuk en dynamisch, maar voor mij niet iets om tot mijn pensioen te doen. Twee jaar geleden ben ik serieus gaan nadenken over een carrièreswitch. Ik vind het leuk om mensen te verzorgen. Werken in een ziekenhuis of met ouderen trekt mij niet, maar een baan in de gehandicaptenzorg sprak mij gelijk aan. De zoon van mijn jobcoach werkte toevallig bij ASVZ. Zo was het contact snel gelegd. Ik ben geduldig, zorgzaam en gewend om verantwoordelijkheid te nemen. Dat zijn competenties die je nodig hebt in dit werk. Inmiddels volg ik ook de tweejarige opleiding voor persoonlijk begeleider. Daar leer ik het extra stukje theorie waarmee ik mijn functie nog beter kan invullen.'

De cliënten op de groep van Daniel hebben een verstandelijke beperking en zeer ernstige psychische en gedragsproblemen. De jongens zijn tussen de 19 en 38 jaar, maar hun emotionele leeftijd is max 1,5 jaar. Daniel: ‘Wij (de begeleiders) moeten de jongens met bijna alles helpen. Omdat structuur heel belangrijk is voor de bewoners, verloopt iedere dag volgens een vast schema. Ook de dagbesteding doen we samen. En elke avond staat er een leuke activiteit op het programma, zoals wandelen, zwemmen, sporten of lekker dansen.’

Daniel erkent dat er veel uitdaging in het werk zit, zeker in het begin. ‘Dat was echt even doorzetten. Je moet geduld hebben om een vertrouwensband met de jongens op te bouwen. Iedere cliënt doet dat op zijn eigen manier. Maar jij als begeleider bent altijd de betrouwbare ander. Wanneer die band er eenmaal is, krijg je veel dankbaarheid, respect en vertrouwen van ze terug. Het maakt mij trots als ik op het werk aankom en de jongens enthousiast op mij afrennen. Sommige bewoners hebben al veel meegemaakt in hun leven. Bij ASVZ verdient iedereen een menswaardig bestaan.’

De begeleiders betrekken de cliënten zoveel mogelijk bij de klusjes in huis. Samen de was ophangen, of koken. ‘Natuurlijk gaat het alleen veel sneller. Maar al hangen ze maar één sok op, dan hebben we toch samen een taak gedaan. Zeker als een cliënt veel spanning ervaart, kan je dat met een klusje doorbreken. Als begeleider ben je er echt altijd 100% voor de cliënten. Ook als ze boos zijn of niet wenselijk gedrag laten zien, geven wij ze onze onvoorwaardelijke steun. In het begin vergt dat best wat lef. Je probeert als begeleider uit te zoeken waarom de cliënt overprikkeld is en zo reageert. Juist in die lastige situaties hebben ze je nabijheid nodig

‘In de twee jaar bij ASVZ heb ik een enorme ontwikkeling doorgemaakt. Waar ik in het begin vrij onzeker was, ben ik gegroeid in mijn persoonlijkheid. Met de cliënten maak je soms best heftige dingen mee. Je probeert daarop te reflecteren en nog beter te kijken en te luisteren wat ze nodig hebben. Iedere dag probeer ik vooral aan alle leuke momenten terug te denken. Ik vind dit werk geweldig, wil er echt in doorgroeien. Dit wordt mijn loopbaan!’, besluit Daniel enthousiast.

Wil jij net als Daniel ook werken met cliënten met een verstandelijke beperking? Kijk dan op www.werkenbijasvz.nl en solliciteer op één van onze vacatures. Ook vind je hier meer ervaringsverhalen van onze collega's. Leuk om te lezen!